Taniec klasyczny, inaczej balet jest bazą dla wielu innych technik tanecznych, np. dla tańca jazzowego czy współczesnego, ale nie tylko.

Wywodzi się z renesansowych tańców dworskich, stąd nazywany jest stylem elitarnym, królewskim. Taniec ten wymaga od tancerza precyzji i dużej świadomości ruchów i zespolenia z muzyką. Wymaga wielkiej pracy, ale odwdzięcza się niepowtarzalnym pięknem i wdziękiem.

Nauka tańca klasycznego przynosi komplementarny trening wszystkich partii mięśni, koordynację ruchów, rozciągnięcie. Efektem tego jest wielka gracja ruchów, radość, świadomość tworzenia i uczestniczenia w klasycznym pięknie.

Balet średni 

Tiulowe spódnice mnie nie ruszają, scena nie pociąga. Ale choreografia — tak, interesuje mnie.

Nie ta, która opiera się na sztucznych emocjach i dekoracyjnych pozach. Ale ta, w której każde ruch ma sens, wynika z potrzeby, a nie jest tylko „wkładką” pod muzykę.

W moich zajęciach balet nie jest celem, tylko narzędziem.
To baza, którą wykorzystuję do rozwoju — fizycznego, intelektualnego i emocjonalnego. Skupiamy się na szczególe, logice ruchu i pytaniu: „po co?”
Nie powtarzam szkolnych reguł. Buduję własne rozumienie ruchu — świadome, oparte na doświadczeniu i otwartości.

Sens: rozwijamy uważność, precyzję i głębsze rozumienie.

Balet to tylko metoda.
Uczę widzieć linie, rozumieć strukturę, czytać przestrzeń. Szukam w ruchu nie tylko formy, ale też myśli, uczucia i decyzji.

Nie lubisz baletu? Spokojnie. Ja też nie jestem fanem. Ale coś w nim jest — jeśli dobrze patrzeć.

Mikhail Karnaukhov