Flamenco to nie tylko taniec – to kultura, muzyka, śpiew, sposób na wyrażenie samego siebie i relacji z drugim człowiekiem. Muzyka, często wykonywana na żywo, pełna ozdobników, tęskna, trafiająca wprost w serce, zdaje się przepływać przez tancerzy od ich stóp po opuszki palców. Stopy wybijają rytym, ciało pulsuje, biodra falują, ręce wznoszą, dłonie zaś rozwijają niczym pąki kwiatów. To styl pełen emocji, sięgający w głąb duszy tancerek i tancerzy, niekiedy wydobywa z nich dawno ukrywane niepokój, żal, gniew i miłość. Twarze tancerzy uwodzą, odkrywają prawdę, ich mimika uzupełnia ruch ciała. W tańcu mężczyzn wybrzmiewa duma i siła, kobiety zaś wydobywają z siebie swoją subtelność, w niezwykły sposób łącząc ją z mocą swojej kobiecości. Flamenco pielęgnuje formy tradycyjne ale nadąża też za współczesnymi nurtami sztuki a każdy występ jest niepowtarzalny, dzięki sile charakteru, osobowości i własnym przeżyciom tańczących. Uwagę zwracają stroje – dla tancerzy proste i podkreślające męską sylwetkę, dla tancerek natomiast w zależności od stylu flamenco oszczędne w formie lub pełne falban, szerokie spódnice, zwiewne chusty, wachlarze, kastaniety. Flamenco wciąż jest żywym, ulicznym stylem tanecznym, wpisanym na stałe w koloryt Andaluzji.

 Flamenco – Fandango z chustą – poziom 1/2 lata tańca